इतके दिवस स्वत:च्याच हातांनी स्वत:चेच आयुष्य टराटरा फडत गेले.. आता वयासोबत शहाणपण आलंय. मग काय, प्रयत्न करत राहते जमेल तसं ते पुन्हा शिवायचा आणि परत पाहिल्यासारखं ते अखंड करायचा.. पण होतं काय, शिवणीचे धागे दिसतातच ना.. बुडाला लावलेली ठिगळं बूड उचललं की दिसतातच ना..!
असू दे.. पण यातही एक गम्मत कळलीये.. शिवून जरी पहिल्यासारखं नाही झालं ना, तरी या चीन्ध्यातून नवंच काही आकार घेऊ पाहतेय.. कदाचित पहिल्यापेक्षाही जास्त ऊबदार, जास्त मनोहर आणि जास्त टिकाऊ..!!
No comments:
Post a Comment