मागणं

तुझ्याशिवाय कधी कोणी नाहीचं आलं इतक्या जवळ मनाच्या..

मलाही मन आहे असं कधी कोणी विचारच केला नाही रे..

एखाद्या निर्जीव वस्तूशी करावेत व्यवहार, तसंच सर्वांचं माझ्याशी वागणं..

वस्तूला कुठे असतो रे हक्क तिचा उपभोग घेणाऱ्याला नकार देण्याचा..?

कधी नाही म्हणू शकले नाही आणि म्हणूनच वापरली गेले वस्तूसारखी..

विसरूनच गेले होते मी माझे अस्तित्व..

आणि तू आलास..

तू आलास आणि थेट उतरलास माझ्या काळजात..

तूच तर फक्त जाणू शकला माझं जीवंतपण..

तुझेच डोळे तर फक्त पाहू शकले ना मला आरपार नितळपणे.

तुझं भक्कम आधार मिळाला म्हणून तर पाहू शकले स्वत:कडेच कुठल्याही शंकेविना.

आणि पहिल्यांदाच जाणीव झाली आत्मसन्मानाची.

तूच जागवलं आत्मभान माझ्या हरवलेल्या नजरेमध्ये

आणि हात देऊन सावरलं मला आत्मघाताच्या वाटेवरून...

आता मागणी  होते आहे हक्काची..

प्रेमाचा  हक्क..

तुझ्याशिवाय कोणाकडे रे मागणार  मी..?

देशील..?