तिचा बाप्पा ..

गणपतीचे आगमन झाले आणि त्यासोबत आल्या त्याच्या आठवणी.मीरेला नकोश्या वाटणाऱ्या पण तरीही तिचा पिच्छा न सोडणाऱ्या तिच्या आणि रौनितच्या आठवणी.

लहानपणा पासूनच मीरेचे गणरायासोबत आगळे वेगळे नाते होते.तिला तो बाप्पा कधी देव वाटलाच नाही.वाटला तो तिचा परम मित्र. तिला भावला तो तिचा जीवा भावाचा सखा म्हणून.त्याच्या गजमुखाच्या रूपाच्या प्रेमात पडली ती आणि तशीच प्रीतीच्या रुपात तिची भक्ती फुलली!

तारुण्याच्या वाटेवर तिच्या जोडीदाराच्या रुपात रौनीत भेटला तिला पूर्णत्वाने स्वीकारणारा आणि ती त्याला घेऊन गेली दगडूशेठ समोर.तिथेच त्याला सांगितल हा माझा पहिला boyfriend आणि तू दुसरा.रौनीतने ते हसून स्वीकारलं आणि त्या गणेश वेड्या मुलीच्या तो आणखीनच प्रेमात पडला.मग गणेश जयंतीला घरात आलेले बाप्पा त्या दोघांनी कायमसाठी ठेवले.
परंतु सुखाचं काय मिळालं मिळालं म्हणता म्हणता भुरकन उडून जातं .

तसाच तो तिचा रौनीत गेला तिच्या इवल्याश्या जगाला नाकारून. जाताना तिचं स्वत्व तोडून गेला.मग तो गणपतीही मीराने विसर्जित करून टाकला आणि त्यासोबत तिच्या बालिश श्रद्धा!
आजही गणपती येतो, तिच्या ही घरामध्ये बसवला जातो.पण आता त्याला पाहून तिचं मन प्रेमानं भरून पावत नाही किंवा आनंदानं उमलून येत नाही.दगडाच्या मनानेच ती आता हात जोडते.परंतु दगडालाही दंश करणाऱ्या त्या आठवणी .. त्याचं काय करावं तिनं!
छे बुवा या गणपतीने सगळाच घोळ करून ठेवलाय.हा निस्तरताना जन्म जाणार सारा !!