मराठी भाषा बोलते ना,
म्हणून तर
तुझ्या इतक्या प्रेमात आहे.
कदाचित मी जन्मले असते
दुसऱ्या एखाद्या प्रांतात,
मुखी असती दुसरी भाषा,
तर नसता दाटून आला
इतका खोल खोल जिव्हाळा.
भांडत तंडत राहिले असते,
दिल्या असत्या खच्चून शिव्या.
पण तू मराठी बोलतोस,
मराठीचं लेणं अंगाखांद्यावर मिरवतोस.
आणि कोरडीठाक मी
तुझं मराठी ऐकून
वळवाच्या पावसासारखी
पुन्हा पुन्हा कोसळत राहते
भान सुटून.
तुझ्याशी भांडता भांडता,
तुझ्या काळ्या भुईसारख्या
निर्मितीच्या असंख्य शक्यता असलेल्या
मराठी बोलांनी
मनात गच्च गच्च
आभाळ दाटून येतं.
यात तुझी काहीही हुशारी नाही.
अडीच टक्केसुद्धा नाही.
हा माय मराठीचा गोडवा.
ही मराठीच बांधते अगणित पूल
तुझ्या माझ्या, अनेकांच्या हृदयांमध्ये.
हे भाषेचं देणं की
ओसाड माळरानासारख्या तप्त आयुष्यावर
तुझे सगळे सगळे समजून उमजून घेणारे
मराठी बोल
वडासारखी गर्द सावली धरतात,
मला सावरतात,
आंजारतात, गोंजारतात.
ही मराठीची थोरवी की
ही मराठी मला जगवते,
संघर्ष करायला आवाज देते,
आणि कोसळते तेव्हा
ही मराठीच
पुन्हा पुन्हा पोटाशी धरते,
आदिम करुणेने, मायेने
आणि थोपटत राहते
जिवाच्या अगणित काळज्या
नाहीश्या होईपर्यंत.
हिचे नदीसारखे खळाळणारे
अंगाईगीत ऐकत ऐकत,
तू आणि मी,
द्वेषाच्या या काळयाकभिन्न आकाशाखाली
निश्चिंत मनाने पहुडून राहू,
ही मराठीच धुवून टाकेल
सर्व भेदभावाच्या पाऊलखुणा.
बघ, सह्याद्रीच्या कड्यावर सूर्य उगवतोय.
- ऐश्वर्या.
#मराठीभाषागौरवदिन
No comments:
Post a Comment