Welcome...

नमस्कार मित्र आणि मैत्रिणींनो ... माझ्या ब्लॉगवर आपले स्वागत आहे..

7/13/15

कोकण solo trip

     At some point of time, some roads need to be taken alone. Few things need to be done alone.
     तसे कोकणात दापोलीला job साठी एक हॉस्पीटल पहायला जायचेच होते. एक सर्जन मित्र त्याच्या कुटुंबासोबत चिपळूण जवळच्या गावात राहतो. त्यालापण भेटायचे ठरवलेले होतेच. त्यात आला माझा वाढदिवस. म्हटलं , कशी करावी स्वतःची वाढ स्वतःलाच सिद्ध ? मगा एक कल्पना सुचली. इतके वर्षै प्रत्येक वाढदिवसाला इतरांकडून Gifts स्वीकारले. यावेळेस मात्र, Being an adult, स्वतःच स्वतःला Gift द्यायचे. ठरवूनच टाकले मग, This kokan solo trip is gift to me by myself for my 29th birthday.
      घरच्यांना whats app वर message टाकला आणि निघाले. बसने स्वारगेटला पोहोचले तरी नक्की नव्हते होत जायचे की नाही. गेल्यावर थोडावेळ थांबताच चिपळूणची एस्.टी. आली. पूर्ण पँक. पण कंडक्टरने एकटी मुलगी म्हणून घेतले आणि ड्रायव्हर शेजारी बॉनेटवर बसवले. मस्त धमाल आली. बॉनेटवर बसून समोरचा धावता रस्ता पाहिला, मोठी चढण, घाट पाहिले, मध्येच डुलक्या  काढल्या. ड्रायव्हरसोबत Selfie पण काढली. शेवटचा चिपळूणच्या just अलिकडचा घाट तर जबराच होता. घट्ट धरून बसले होते. पण भारीच घाट होता तो. त्या घाटातच माझ्या trip चे सार्थक झाले. असं वाटलं, इथेच कष्ट फिटले सारे या यातायातीचे.
     चिपळूणशेजारीच एका छोट्या गावात मित्राचे घर होते . त्याची बायको पणा माझी मैत्रीणच. त्याच्या घरी गेले. मधली काही वर्षे आमचा बिलकुल संपर्क राहिला नव्हता. पण त्यांना भेटून तसे काही जाणवलेच नाही. अगदी आधीच्या जिव्हाळ्यानेच गप्पा झाल्या.
      दुसर्या दिवशी सकाळी उठून मग परत फिरस्ती. पहिले चिपळूण, मग खेड, तेथून दापोली.( इथे पुन्हा ड्रायव्हर शेजारी बोनेटवर.. मज्जा नुसती ! ) दापोलीचे हॉस्पीटल पाहून निघाले तेव्हा खरी trip ची रंगत सुरू झाली. माझा plan ठरला होता. हर्णे beach, हर्णे बंदर, मग आंजर्ले गावात रात्री मुक्काम, दुसर्या दिवशी सकाळी कड्यावरच्या गणपतीचे दर्शन व पुन्हा beach. मग return to Dapoli आणि back to Pune. रिक्षा वाल्याने अव्वाच्या सव्वा पैसे सांगितले तेव्हा मी एस्.टी. चा वसा घेतला, "वाट पाहीन पण एस्.टी.नेच जाईन." स्टँडवर गेले तर समोर पुणे गाडी. मोह झाला कि गाडीत बसू नि घरी जाऊ. कुणी सांगितलंय ऊन्हात भटकायला. पण भटकभवानीचे माझे पाय असे थोडीच मागे फिरणार ?  आळशीपणाला दटावत उभी राहिले तशी एक तासाने हर्णेची गाडी आली आणि आवघे  २६ रूपये देऊन मी मस्त खिडकीतून घाट पाहत हर्णे ला पोहोचले.
     दुपारचे रणरणते ऊन. त्यात चालत पूर्ण हर्णेचा किनारा मी पार करून हर्णे बंदर व तेथील Lighthouse ला पोहोचले. ऊन्हात beach, समुद्राचे पाणी चमचमत होते. बंदर मला फार फार आवडते. मच्छीमार्यांच्या होड्या , जहाजे याच्या मी प्रेमातच आहे. किनार्यावर मच्छीमार्यांची एकच लगबग चालली होती. कारण रोज ४ वाजता तिथे माश्यांचा लिलाव चालतो.  खार्या पाण्यात पाय भिजवत, selfie काढत ऊन्हाने मी दमून गेले. मग दीपस्तंभ चढून वरती गेले. तिथून तर खालचा जबरदस्त view दिसत होता. तिथे मी थोडी सावली शोधली नि मग मस्त ताणून दिली. तासाभराने कावळ्यांच्या कलकलाटाने जाग आली. तिकडे खाली बंदरात माश्यांचा लिलाव सुरू झाला होता आणि इकडे मासळी पळवू पाहणार्या कावळ्यांना चेव चढला होता.
     मी दिपस्तंभावरून उतरून खाली आले. वाटेत मुंगुस भेटलं. त्याचं नकटं नाक उडवत ते वळून वळून पाहत होतं.
     तेथून पुढे आंजर्ले ला जायचे होते. चौकशी केल्यावर कळले तेथून आंजर्ले फक्त ४-५ किमी आहे. मग म्हटले की चालतच जाऊ इतक्या जवळ आहे तर. निघाले पाठीवर सँक अडकवून. माझ्या डाव्या हाताला समुद्र आणि उजवीकडे डांबरी रोड. संध्याकाळ होत आलेली. सूर्य केशरी झालेला. उजवीकडे, रोडच्या पलीकडे, मोठ्या होड्यांची रांगच रांग. मच्छीमार आता ३-४ महिने समुद्रावर जाणार नसल्याने तेथील मोकळ्या मैदानात होड्या आणि जहाजे जणू Park करून ठेवलेली. त्याला कुंपण व छत बनवून संरक्षित केलेली. डाव्या हाताचे मावळते केशरीबिंब आणि उजवीकडील माझी आवडती जहाजं पाहत मी तो on foot प्रवास full enjoy केला. मधेच मच्छीमारांची वस्ती लागली. तिथे सर्वाप्रकारचे मासे पहायला मिळाले. लांबडे मासे तर सुकायला टाकले होते.
     ती वस्ती जाउन थोडे पुढे जाताच रस्ता संपला. समोर मुक्त निळाशार समुद्र. पलीकडे टुमदार, छोटेखानी, स्वप्नवत सुंदर आंजर्ले गाव. समोर खाडी होती. त्यात पलिकडच्या तीरावर पोहोचवायला होड्या होत्या. मावळतीच्या केशरी पार्श्वभूमीवर नावा वल्हवणारे नावाडी, असे ता इतके अप्रतिम दृश्य होते की मी प्रेमातच पडले त्याच्या. मीही सामील झाले मग त्या दृश्यात. पैलतीरावर जायला एका होडीत बसले. खाडीतील ती संध्याकाळ, होडीतील तो एकटा क्षण, ती वल्हवणारा नावाडी, हे सारं इतकं परिपूर्ण होतं कि त्या क्षणात जणू मी माझं आख्खं आयुष्य जगले. सगळं तिथेच थांबावं, तो क्षण तसाच रहावा असा मोह पडला. That was perfect frame of life. " here it is, here I am ! "
       होडीतून उतरून, अंधार पडल्याने पहिले मुकूकामाची जागा शोधली. एका घरमालकाकडेच पर्यटकांना रहायची सोय होती. कोकणात असे लोक खूप चांगले आदरातिथ्य करतात. आल्याचा गरम चहा पिला आणि तरतरी आली. बेडवर पडून मग सर्चमधल्या मित्र गोतावळ्याला कॉल करून गमती सांगितल्या. उकडीचा मोदक आणि बाकिचं मस्त जेवण जेवल्यावर  थकून लगेच झोपपण लागली.
             सकाळी ६ लाच उठून मी गणपती दर्शनाला निघाले. पायर्यांचा रस्त्याने डोंगरावर जायचे. शेजारी कडा. म्हणून कड्यावरचा गणपती. काही लोक डांबरी रस्त्याने कार घेऊन येतात. पण देवासाठी चालण्यातील कष्टाचे सुख आणि तेव्हा आपोआप दिसणारे निसर्ग सौंदर्य याची सर एसी कारला कशी यावी ? कड्यावरून खाली पाहिल्यावर तर अप्रतिम देखावा दिसत होता. आंजर्लेचं संपूर्ण सौंदर्य उठून दिसत होते. मधोमध हा डोंगर, त्याच्या बाजूला घरांची  टुमदार वस्ती, ती संपल्यावर नारळाची दाट झाडे, त्यापलीकडे स्वच्छ नितळ समुद्रकिनारा, लाटा, त्याच्याही पलिकडे अथांग निळाशार समुद्र ! समुद्रात तळपणारा सुवर्णदुर्ग. तिथेच बसून Meditation केलं. तो अनुभव विलक्षण होता. मला जड देहातून मुक्त करून चैतन्याचे दर्शन घडवणारा होता. एक अनोखे स्वातंत्र्य बहाल करणारा होता .
    " Yesterday I cried out of my loneliness, Today I celebrate my Aloneness.. ! "
    " Free of past, I am reborn in present. Unaware of future, I rejoice in present. "
          सरसर डोंगर उतरून किनार्यावर धाव घेतली आणि बिलगले माझ्या प्राणप्रिय सखा समुद्राला. त्याला भेटण्यासाठी तर केला सारा अट्टाहास. मनसोक्तपणे समुद्राच्या लाटांमध्ये स्वतःला पूर्णपणे झोकून देत, लाटा डोक्यावरून अंगावर घेत खेळले, लोळले, न्हाले. लाटांमध्ये चिंब होत समुद्राशी एकरूप झाले. तन आणि मन समुद्रमय होऊन गेले.
" I am daughter of Sea,
  I am made of Earth,
   I have wings of sky "

" My mind is full of peace, Heart is full of Love and Soul is dancing with joy . "

परतून आल्यावर बरेच दिवस माझे whats app status होते , I wish to buy a ship and go for long long, deep deep sea waters...

   

16 comments:

  1. तुम्हाला trip मुळे असेल, पण आम्हाला वाचूनच fresh वाटतंय :)

    ReplyDelete
  2. Khup chan concept avdli swtalach birthday gift dyaychi

    ReplyDelete
  3. हो फायदा हा कि आवडीचे gift घेता येते :-)

    ReplyDelete
  4. Amazing idea of giving gift. No dought this would be your best gift forever to you given by one who is very very close to you, ie yourself.

    ReplyDelete
  5. Amazing idea of giving gift. No dought this would be your best gift forever to you given by one who is very very close to you, ie yourself.

    ReplyDelete
  6. Kokanat solo bagpacking trip.
    Full on dhamal aani majja. :-)
    Me Anjarle baghitlay. Khup sundar aahe.
    Mala vichayache aahe Ek. Tu swatla mati chi mulgi ka mhantes doctor??

    Wish you awesome journeys ahead.

    ReplyDelete
    Replies
    1. तुम्ही आंजर्ले पाहिलेय, म्हणजे तुमच्या पर्यंत माझ्या भावना नक्कीच पोहोचल्या असणार. :-)
      मातीची मुलगी असं सहज सुचलं. कदाचित साधीसुधी, जमीनीवर पाय घट्ट रोवून उभी आसणारी असं काहीसं..

      Delete
  7. Kokanat solo bagpacking trip.
    Full on dhamal aani majja. :-)
    Me Anjarle baghitlay. Khup sundar aahe.
    Mala vichayache aahe Ek. Tu swatla mati chi mulgi ka mhantes doctor??

    Wish you awesome journeys ahead.

    ReplyDelete
  8. Nice Post. Its said "Travel teaches a lot". There are bag-packers trotting the globe and do travel-blogging. Truly World is a big village.

    ReplyDelete