रंगहीन आकारहीन

मी एक रंगहीन आकारहीन अस्तित्व..निरभ्र आभाळाचा तुटून पडलेला रिकामा कोपरा..

आटून गेलं आहे पाणी की कधीच झालंच नव्हतं गर्भारपण पाण्याचं माझ्या या आभाळ तुकड्याच्या कुशीमध्ये, काय माहीत..

म्हणून मी शुष्क..कोरडा अभ्र तुकडा..

ना कोणाला काही देण्याची कुवत, ना कोणाकडे काही मागण्याची इच्छा..

कशाला कोणी फिरकेल अशा हीनदीन अस्तित्वाकडे...?

आणि जरी कोणी चुकून आलेच, तरी जाणीवतरी होईल का कोणाला माझ्या शुभ्र फटफटीत अस्तित्वाची.. 

मी एक रंगहीन आकारहीन.. आभाळाचा रिकामा निष्प्राण तुकडा..

तुझा नाहीच दोष की तुला निघून जावे वाटले..तुझा नाहीच दोष की तुला परतून यावे नाही वाटले.

जिथे काही अंकुरण्याची आशाच नाही तिथे कशाला कोवळे बीज पेरायचे.,?

येणाऱ्या क्षणाचाही ज्याला भरवसा नाही, असं माझं भग्न अस्तित्व कशी करणार तुझी साथ आयुष्यभरासाठी..?

छे छे मी नाही बुवा इतकी स्वार्थी, तुझ्याकडून कसल्याही भव्यदिव्य अपेक्षा ठेवेन.

तू बापडा जा खुशाल तुझ्या स्वप्नांच्या शोधात तुझ्या वाटेवर.

चुकून इथे थांबलास तर इथली  शुष्क भयाण निराशा वेढून टाकेल तुलाही..

जा  चालता हो.